Alpaka Vicugna pacos  ssak parzystokopytny z rodziny wielbłądowatych rasy huacaya , hodowany na całym obszarze Ameryki Południowej. Najczęściej alpaki spotykane są na terenach górskich And od 3,5 do 5 tys. m n.p.m. Największe stada rodzinne alpak zamieszkują południowe Peru, Boliwię, Ekwador i Chile.

 To średniej wielkości ssak, który osiąga wysokość 1,3 – 1,5 m. Alpaka osiąga od 80 do 100 cm wysokości w kłębie. Waga dorosłej alpaki to od 60 – 85 kg. Ubarwienie ich sierści jest dość różnorodne, ale najczęściej spotyka się alpaki czarne, brązowo-czarne i białe. Alpaka ma krótkie uszy i zaokrąglony pysk. Duże oczy alpak chronione są przez poziomą powiekę tzw. migotkę oraz dodatkową przesłonę oka górną i dolną.

Żyje od 15. do 25. lat i nie może żyć samotnie.

Alpaka jest zwierzęciem łagodnym i przyjaznym, dzięki temu kojący kontakt z nią z powodzeniem wykorzystuje się w alpakoterapii. Alpaki wspomagają leczenie zaburzeń lękowych, nerwicowych, depresji, nadpobudliwości psychoruchowej oraz są pomocne w pracy z dziećmi autystycznymi, osobami z zespołem Downa i porażeniem mózgowym. Dzieci i dorośli mogą chodzić z nimi na spacery.

Przy użytkowaniu na wełnę strzyżenie alpak również odbywa się raz do roku, zawsze przed nastaniem lata, najlepiej wiosną. Od jednej alpaki można pozyskać między 3 a 5 kg wełny odpornej na uszkodzenia i zabrudzenia.  Włókno wełny alpaki jest trzy razy trwalsze niż wełny owczej i niemal całkowicie odporne na deformację. Posiada również doskonałą zdolność do zatrzymywania ciepła (sześciokrotnie lepszą niż wełna owcza) w chłodne dni i przepuszczania go w trakcie upałów.

Imiona alpak:

Lolek brązowy

Bolek biały